سنسور وزنی یا سنسور فشاری درب اتوماتیک حسگر و یا مبدلی است که نیروی وارد شده به خود را به سیگنال الکترونیکی تبدیل می کند. وقتی یک بار (نیرو / تنش ) به سنسور وارد می شود ، مقاومت آن را تغییر می دهد و این تغییر مقاومت در هنگام اعمال ولتاژ ورودی منجر به تغییر ولتاژ خروجی می شود.
در دهه 1960 ، “تشک های کنترل” به عنوان سنسور برای تشخیص نزدیک شدن عابر پیاده استفاده می شدند. این تشک ها تغییرات وزن یا فشار در منطقه خاصی از زمین در جلو و پشت درب ها را اندازه گیری می کردند. اگر وزنی که یک منطقه خاص تحمل می کرد بیش از حد تعیین شده بود (حد تعیین شده کمتر از میانگین وزن انسان تعیین می شد) ، درب ها باز می شدند و در غیر این صورت درب ها بسته می ماندند.
امروزه هم طریقه ی کارکرد سنسور های وزنی یا فشاری به همین صورت می باشد و هنگامی که فرد روی تشک کنترل جلو یا پشت درب قدم می گذارد ، سنسورها سیگنالی را به درب های اتوماتیک می فرستند و فرمان باز شدن به آنها می دهند.
مزیت استفاده از سنسور وزنی یا فشاری از زمان گذشته تا کنون این بوده است که درب ها تا زمانی که به تشک کنترل فشار وارد شود، باز می مانند. به عبارت دیگر ، اگر شخصی نزدیک درب راه برود، سنسور درب را باز نگه میدارد. این ویژگی نه تنها ورود / خروج سریع را آسان می کند ، بلکه از بسته شدن درب ها به روی فرد جلوگیری می کند.
بسیاری از سیستم های پیشرفته درب اتوماتیک علاوه بر انواع سنسور های حرکتی یا نوری، از سنسورهای فشار به عنوان یک سنسور ثانویه یا پشتیبان استفاده می کنند. بنابراین ، در صورت عدم عملکرد سنسور اولیه ، سنسور فشار شروع به کار می کند.
